Eerste dagen in The Gambia
Blijf op de hoogte en volg Jenny
18 Januari 2014 | Gambia, Banjul
Ik ben nu vijf dagen hier en ik heb het gevoel dat ik nog niet echt veel te vertellen heb, maar als ik zie hoeveel mensen zich ingeschreven hebben voor mijn reisverslagen dan moet ik mijn best maar eens doen.
Toen ik aankwam in Banjul was het 36 graden, er stonden drie jongens op me te wachten van de stichting Future4all. Met hun 4x4 hebben ze me naar het hotel gebracht, ik moest al meteen de benzine betalen. Onderweg zag het er heel armoedig uit, vergelijkbaar met Oeganda. Echt een grote stadsgevoel, zoals bij Kampala had ik niet. En dan het hotel, massaal met wel 200 kamers vol met Nederlanders en Engelsen met dikke buiken en verbrande velletjes. Maar lekker aan zee en met zwembad. Meteen dezelfde avond bleek dat het stikte van de muggen, ik ben helemaal lek gestoken en ik was nog niet eens begonnen met de malariapillen. Maar een muskietennet de volgende dag deed wonderen.
De dagen die volgen rijden de jongens me overal naar toe waar ik maar heen wil, dus ik doe nuttige boodschappen maar ook toeristische tripjes. Zolang ik de benzine maar betaal en dat is niet goedkoop. Mijn prgramma is nog niet erg duidelijk. Haruna, mijn contactpersoon, blijft voorlopig in Banjul omdat de verpleegkunde studenten op stage zijn en de eerstejaars nog geselecteerd moeten worden. Dat betekent dat ik een andere, goedkopere kamer moet vinden. Maar gelukkig rijden de jongens en we vinden een hele mooie plek aan de Atlantische kust met Afrikaanse charme. Dat wil zeggen stoffige, aftandse meubels en de elektriciteit die regelmatig uitvalt. Het is er echt veel koeler en er zijn geen muggen!!
Maar hoe is Gambia en de Gambianen? In de eerste plaats heet het land officieel The Gambia en de Gambianen noemen mij bosslady. Ze zijn erg contactleggerig en ze willen alles voor je doen. Je koffer dragen, gidsen, met je uitgaan etc. en natuurlijk niet voor niks. Aan de ene kant vind ik dat leuk, want je hoort nog eens wat, maar ik word soms ook doodziek van hun opdringerigheid. Dus alleen uitgaan in de avonduren is er echt niet bij, dan denken ze allemaal dat ik op zoek ben naar een man en moet ik ze van me afslaan. Maar het heeft wel effect, er zijn heel veel westerlingen die met hun eigen kleine projectjes veel mensen helpen en ook weer regelmatig terugkomen daardoor.
Het in mijn eentje zijn bevalt me redelijk, ik ben wel veel alleen, maar heb ook regelmatig een gesprekje. Maar de avonden zijn saai, want dan zijn de jongens thuis en ik durf (nog) geen westerse mannen te vragen me te begeleiden. Gelukkig heb ik een enorme verzameling films, DVD s en ebooks dus ik kom mijn avonden toch echt wel door.
En nu maar hopen dat er binnenkort weer elektriciteit is om dit verhaal te versturen.
Toen ik aankwam in Banjul was het 36 graden, er stonden drie jongens op me te wachten van de stichting Future4all. Met hun 4x4 hebben ze me naar het hotel gebracht, ik moest al meteen de benzine betalen. Onderweg zag het er heel armoedig uit, vergelijkbaar met Oeganda. Echt een grote stadsgevoel, zoals bij Kampala had ik niet. En dan het hotel, massaal met wel 200 kamers vol met Nederlanders en Engelsen met dikke buiken en verbrande velletjes. Maar lekker aan zee en met zwembad. Meteen dezelfde avond bleek dat het stikte van de muggen, ik ben helemaal lek gestoken en ik was nog niet eens begonnen met de malariapillen. Maar een muskietennet de volgende dag deed wonderen.
De dagen die volgen rijden de jongens me overal naar toe waar ik maar heen wil, dus ik doe nuttige boodschappen maar ook toeristische tripjes. Zolang ik de benzine maar betaal en dat is niet goedkoop. Mijn prgramma is nog niet erg duidelijk. Haruna, mijn contactpersoon, blijft voorlopig in Banjul omdat de verpleegkunde studenten op stage zijn en de eerstejaars nog geselecteerd moeten worden. Dat betekent dat ik een andere, goedkopere kamer moet vinden. Maar gelukkig rijden de jongens en we vinden een hele mooie plek aan de Atlantische kust met Afrikaanse charme. Dat wil zeggen stoffige, aftandse meubels en de elektriciteit die regelmatig uitvalt. Het is er echt veel koeler en er zijn geen muggen!!
Maar hoe is Gambia en de Gambianen? In de eerste plaats heet het land officieel The Gambia en de Gambianen noemen mij bosslady. Ze zijn erg contactleggerig en ze willen alles voor je doen. Je koffer dragen, gidsen, met je uitgaan etc. en natuurlijk niet voor niks. Aan de ene kant vind ik dat leuk, want je hoort nog eens wat, maar ik word soms ook doodziek van hun opdringerigheid. Dus alleen uitgaan in de avonduren is er echt niet bij, dan denken ze allemaal dat ik op zoek ben naar een man en moet ik ze van me afslaan. Maar het heeft wel effect, er zijn heel veel westerlingen die met hun eigen kleine projectjes veel mensen helpen en ook weer regelmatig terugkomen daardoor.
Het in mijn eentje zijn bevalt me redelijk, ik ben wel veel alleen, maar heb ook regelmatig een gesprekje. Maar de avonden zijn saai, want dan zijn de jongens thuis en ik durf (nog) geen westerse mannen te vragen me te begeleiden. Gelukkig heb ik een enorme verzameling films, DVD s en ebooks dus ik kom mijn avonden toch echt wel door.
En nu maar hopen dat er binnenkort weer elektriciteit is om dit verhaal te versturen.
-
18 Januari 2014 - 20:37
Yvonne Heerlen:
Hoi Jenny,
Leuk om je eerste bericht te lezen, ik had al een paar keer gekeekn en nu verrast dat er iets stond.
Ook al noem jij het 'nauwelijks' nieuws....wie weet wie je allemaal op je pad nog krijgt en hoe leuk (en wie weet romantisch :-)) het wordt voor je als westerse vrouw!!!! Ik wens je een goede start bij de werkzaamheden, hoe die er ook uit gaan zien....
En, och...'die muggen kun jij wel de baas...laat je niet 'pakken' door ze.
Tot hoors!
Yvonne -
18 Januari 2014 - 22:41
Ria:
Hallo Jenny,
Fijn dat "onze" mannen goed voor je zorgen. De muggen,dat is minder dus toch maar aan de malariapillen!Veel succes!
Ria,
stichting future4all -
19 Januari 2014 - 01:49
Hans:
Beste Jenny,
Fijn te lezen dat je goed aangekomen bent.
Blijkbaar is het wel mogelijk een hotel te runnen met 200 kamers, maar wordt het al een stuk moeilijker de kleine dingen goed te regelen. Ik zou het knap lastig hebben gevonden wanneer ik meteen na ontvangst aangeslagen zou worden voor de kosten van de brandstof. Dat heeft niet onmiddellijk wat te maken met gastvrijheid, maar meer met een in mijn ogen teleurstellende kijk op 'dingen'. Hoe zit het met de eigenwaarde van de heren die je rondrijden?
Ik ben heel benieuwd je verdere bevindingen in de komende weken te lezen. Nog één ander punt. Bestaat er in the Gambia een systeem van ziektekosten verzekering?
Succes, ook veel gezelligheid en groeten, Hans -
19 Januari 2014 - 10:55
Yvonne Thull:
Hallo Jenny,
Mooie ontvangst door de muggen! Neem het muskietennet maar overal mee naar toe met je bagage.
Misschien kan je dat ook tegen de opdringerige mannen gebruiken.
Fijn, dat je een goede woonplek gevonden hebt aan zee.
Ik begrijp niet precies dat de studenten nog niet geselecteerd zijn. Ik dacht, dat als je daar een weekje was , kon beginnen met je vrijwilligerswerk ? Heb je al enig idee wanneer dat wel zo is?
Benieuwd naar je verdere belevenissen.
Gisteren een leuke dag gehad met alle kinderen en kleinkinderen nog voor de trouwdag.
Koffie, vla, hier thuis. Daarna een uurtje wandelen, met hoge temperatuur en zon. vervolgens naar Kasteel Limbricht om te bowlen en steengrillen. Erg geslaagd.
Ik geloof , dat ik de gewone dagelijkse dingen beter per e-mail aan jou kan schrijven, want dit is voor reacties op jouw reis, bedenk ik nu.
Volgende keer anders.
Groet en geniet er verder van,
Yvonne.
-
19 Januari 2014 - 10:59
Marij Lafleur:
Hallo Jenny,
ik vind dat je toch al heel wat te vertellen hebt al gaat het niet over je werk.
Een afrikaans onderkomen lijkt me heel wat beteren minder heet.
Veel groeten uit een nog steeds niet winters H eerlen Marij -
19 Januari 2014 - 11:45
Anja:
Hé Jenny,
Zat me vanmorgen af te vragen of ik me wel goed ingeschreven had op jouw website omdat ik nog geen bericht van een reisverslag gekregen had. En dan is die er. Wat heb je het weer goed verwoord. Het is bijzonder leuk zoveel dingen te herkennen. The Gambia lijkt een combinatie van Oeganda en Egypte vanwege enerzijds die malariamuggen, dat betalen voor alles, de uitval van elektriciteit en de rommeligheid en anderzijds die vervelende opdringerigheid. Maar met dat laatste weet je wel raad, maak je korte metten mee.
Tja die avonden, ach dat went ook wel weer zoals in Oeganda. En ben je door je voorraad avondvullend vertier heen, dan kun je nog altijd nieuwe ebooks downloaden. Ik heb pas Amerikanah gelezen van de Nigeriaanse schrijfster Chimamanda Ngoszi Adichie, een echte aanrader!
Jenny, snel tot nieuw avonturenverslag. Groeten, Anja
Ik zie uit naar je volgende bericht -
19 Januari 2014 - 15:34
Maria Remmerswaal:
Ha Jenny, ik heb me niet ergens ingeschreven voor je reisbericht maar kijk gewoon af en toe even op je website. leuk dat er nu iets op staat!!
Liefs en veel succes met alles en tot 15 februari.
PS: Ik heb geboekt, een van de laatste vluchten van Transavia, het is namelijk ook krokusvakantie, dus ik moest snel zijn.. -
19 Januari 2014 - 16:52
Rob Gulpen:
Dag Bosslady, ja via Haruna al gehoord dat je goed was aangekomen, the brave woman from the Netherlands. Mocht je door je voorraad films heen zijn, weet niet hoelang de post erover doet, maar we kunnen dan nog wat naleveren. Ik zal de mannen van ons dorp vragen of zij in maart in ons eigen gastenhuis ruime klamboes aanbrengen. Als je binnenkort naar het opleidingshuis gaat, die 200 km landinwaarts, kun je daar dan wat foto's maken. We hebben er twee jaar geleden pc's laten plaatsen van Medtronic, zou aardig zijn als we hen kunnen laten zien dat ze er nog steeds zijn. Ook andere foto's van de opleiding komen van pas. En alles wat je verder maar interessant vind.
-
22 Januari 2014 - 11:45
Martin Jansen:
Dag Jenny, mooi om te lezen hoe het je vergaat aan de kust. Zo heb je even tijd om te acclamatiseren en bij te lezen. Dank je voor de post van Leo, die ik vanmorgen ontving. Ontroerend, zeldzaam en zonder fraaie postzegels. Ik kijk uit naar je volgende bericht.
Wens je nog veel mooie dagen in The Gambia met inspiratie en ontspanning. Ook als je eenmaal 200 kilometer verderop aan de slag bent.
Hartelijke groet,
martin
-
22 Januari 2014 - 13:47
Karin:
Ha Jenny
Ik ben heel benieuwd hoe je dit avontuur ervaart..., lijkt me niet gemakkelijk met die eenzame avonden, maar zo te zien vul je de tijd mooi op met leuke dingen. Ik hoop voor je dat je nog leuk gezelschap krijgt, geniet intussen van het land en de zee. Ik ga af en toe kijken of er alweer een nieuw bericht is. groetjes, karin -
23 Januari 2014 - 15:52
Dorine:
Hallo Jenny,
Ik weet inmiddels dat je ook al in Kairoh Garden Lodge bent geweest in het vissersplaatsje Tanji. En daarna weer naar de kust voor een kleine lodge. Het zal een beetje zoeken zijn naar een goede modus: niet te druk , westers, toeristisch, maar ook niet zo,n oase van rust als in Tanji dat je je eenzaam begint te voelen. En ja, Gambia is nou eenmaal een paradijs voor alleenstaande westerse, oudere vrouwen die een knappe jonge Afrikaan zoeken. Dat jij niet met die bedoeling naar Gambia bent gekomen, kunnen ze niet zien. Dus dat zul je moeten duidelijk maken....
Wij hebben alleen muskieten gehad in Kuntaur, boven Georgetown/Janjan Bureh, op alle andere plekken was de aanwezigheid van zout water, ook in de rivier de Gambia, voldoende om de muggen weg te houden. Dat je voor de benzine betaald vind ik heel begrijpelijk: het zijn bijna Europese prijzen, maar de lonen zijn nog niet 1/10e van de lonen hier. Een Gambiaan zonder overheidsbaan of goedlopend bedrijf gaat dus gewoon met de bushtaxi (en ook niet met een 4x4). Dan kun je voor 5 euro helemaal 200 km naar het oosten, en krijg je nog leuke gesprekjes op de koop toe met andere passagiers. Als je tijd moet opvullen voor je naar de stagepleeken kunt gaan, is Bintang Bolong, halverwege Soma, ook een mooie plek. Maar wel rustig, met een eigen terras boven de mangrovewortels en de rivier. Geniet in elk geval van het land en de mensen en de natuur. ben benieuwd naar je volgende bericht.
Dorine -
24 Januari 2014 - 18:12
Ton Peters:
Hoi Jenny,
Goed iets van je te lezen. Afgezien van die verbrande dikbuien en de muggen, lijkt het me geweldig. Laat meer van je horen. Groeten uit Drenthe,
Ton -
13 Februari 2014 - 14:10
Marga En ANNEN:
HEE Jenny.
Ben altijd van de late met het volgen van blogs maar ik heb nu je tweede verslag gelezen en de foto's die erbij zitten bekeken samen met Vic. hij vond jou aaiend met een krok erg lief! en wat een heerlijk stulpje aan de zee. Zit je daar nog? ik ga zo verder lezen totdat ik naar Rutgers school moet voor rapportgesprek. (ja hier gaat gewoon het huisje boompje doorsnee leven zijn gang) Ik ga nog even genieten van je reisverslag.
dikke knuffel van ons allemaal
Marga, Chris, Victor en Rutger.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
