Vakantie in Senegal
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Jenny
13 Maart 2014 | Gambia, Fajara
Ja, inderdaad, alweer vakantie en dit keer in Senegal. Omdat er nog steeds geen studenten zijn en geen docenten, valt er weinig te werken voor mij, dus op reis maar weer. Kabiro, een van de jongens, gaat me mee. Ik moet natuurlijk wel alles betalen, maar hij vindt het geweldig en ik ben blij dat ik gezelschap heb.
Senegal ligt bijna helemaal om Gambia heen behalve in het westen aan de Atlantische Oceaan. We gaan eerst naar het zuiden, naar Ziguinchor, dat ligt aan de rivier de Casamance en ook in het gelijknamige gebied. De grensoverschrijding gaat wat gemakkelijker dan de eerste keer en ik had gelukkig al geld gewisseld. Na een uur of vier zijn we in Z, het is een leuke plaats aan de rivier. We zitten in een backpackers hotel, dus je ziet er veel van een leuk soort toeristen en het terras ligt aan het water. We gaan meteen proberen tickets te krijgen voor de boot naar Dakar die twee dagen later gaat, maar helaas die boot zit vol, dus nemen we kaartjes voor de boot van Dakar naar Z van een week later.
Het eten in S is meteen beter, met lekkere koffie en croissants en avondeten op Franse leest geschoeid. We doen natuurlijk een boottochtje over de Casamance en we zien dolfijnen! en flamingo´s! en ooievaars, verder veel vogels die ik al eerder gezien heb. En dan komt de dag dat we per OV naar Dakar moeten reizen en dat is heel ver. Dakar ligt een behoorlijk stuk ten noorden van Gambia en om er te komen moet je of rond Gambia heen of je moet door Gambia waarbij je voor de oversteek een aantal verschillende taxi´s moet nemen en de veerpont over de rivier Gambia. Dat laatste doen wij dus, we vertrekken om 6 uur ´s morgens en we komen aan in Dakar om 6 uur ´s avonds. En ik was niet eens helemaal uitgeteld. We zitten midden in het centrum van Dakar in een eenvoudig, maar toch duur hotel, maar ja in Dakar is alles, relatief, duur. Het is er best koud en ik heb daar niet de juiste kleren voor meegenomen helaas.
Dakar doet me denken aan Kampala in Oeganda, een grote Afrikaanse stad met veel verkeer en hoge gebouwen. Maar het is ook vriendelijker met kleinere straatjes in het centrum en vooral omringd door veel zee en dus ook veel mooie vergezichten. We gaan naar een eiland voor de kust waar vroeger de slavenhandel bloeide, daar wonen ook veel kunstenaars en er hangt een onmiskenbaar mediterraanse sfeer. Het is een fijne dag ondanks ons aandeel in de slavernij.
Dakar staat bekend om zijn uitgaansleven en daar heb ik ook wat van meegekregen. Op 8 maart trad ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag de Senegalese zangeres Titi op in het Grand Theatre National de Dakar, met veel moeite hebben we daar nog kaartjes voor kunnen vinden. Nou dat was me wat. We stonden om zeven uur in de rij, want het zou om acht uur beginnen. Enorme rijen prachtig uitgedoste vrouwen met blote ruggen en erg hoge hakken en veel make-up stonden er te wachten en misschien 5% mannen. Om 8 uur mochten we naar binnen, maar het begon dus pas om 11 uur! Ik had honger, dorst en niet meer zoveel zin. En toen begon het met een prachtig openingsnummer met goede musici, mooie zangeressen en prachtige decors. De vrouwen in het publiek begonnen meteen te joelen en te dansen en met hun handen en konten te zwaaien. Nou zo ging het dus de hele avond door, onderbroken door grappenmakers en aanbidders die de zangeres toezongen en geld gaven. Om half twee was het ouwe mens moe en gingen we, maar bij de uitgang was het druk met mensen die stonden te wachten tot ze gratis naar binnen mochten.
In Dakar zijn we ook nog op bezoek geweest bij de broer van K die daar toevallig bleek te zijn. Hij is `marabout`, een soort traditionele genezer, hij was gevraagd door een Senegalese familie om bepaalde problemen op te lossen. Hij was blij zijn broer te zien en K kreeg een douche met heilig water van hem cadeau waar hij meteen gebruik van maakte.
En toen gingen we weer terug naar Z met de boot, 15 uur in een stoel want de cabines met bedden waren uitverkocht. Ook dat heb ik overleefd met zelfs een heerlijke cafe au lait en een croissant als ontbijt.
Na de nodige grensovergangen waren we weer terug in good old Gambia.
Ja en wat nu? Ik hoop volgende week nog een paar dagen les te gaan geven in Mansakonko en daarna kom ik naar huis. Langzamerhand begin ik toch wel zin te krijgen om naar huis te gaan. De 24 ste ben ik er weer.
Groeten van Jenny
Senegal ligt bijna helemaal om Gambia heen behalve in het westen aan de Atlantische Oceaan. We gaan eerst naar het zuiden, naar Ziguinchor, dat ligt aan de rivier de Casamance en ook in het gelijknamige gebied. De grensoverschrijding gaat wat gemakkelijker dan de eerste keer en ik had gelukkig al geld gewisseld. Na een uur of vier zijn we in Z, het is een leuke plaats aan de rivier. We zitten in een backpackers hotel, dus je ziet er veel van een leuk soort toeristen en het terras ligt aan het water. We gaan meteen proberen tickets te krijgen voor de boot naar Dakar die twee dagen later gaat, maar helaas die boot zit vol, dus nemen we kaartjes voor de boot van Dakar naar Z van een week later.
Het eten in S is meteen beter, met lekkere koffie en croissants en avondeten op Franse leest geschoeid. We doen natuurlijk een boottochtje over de Casamance en we zien dolfijnen! en flamingo´s! en ooievaars, verder veel vogels die ik al eerder gezien heb. En dan komt de dag dat we per OV naar Dakar moeten reizen en dat is heel ver. Dakar ligt een behoorlijk stuk ten noorden van Gambia en om er te komen moet je of rond Gambia heen of je moet door Gambia waarbij je voor de oversteek een aantal verschillende taxi´s moet nemen en de veerpont over de rivier Gambia. Dat laatste doen wij dus, we vertrekken om 6 uur ´s morgens en we komen aan in Dakar om 6 uur ´s avonds. En ik was niet eens helemaal uitgeteld. We zitten midden in het centrum van Dakar in een eenvoudig, maar toch duur hotel, maar ja in Dakar is alles, relatief, duur. Het is er best koud en ik heb daar niet de juiste kleren voor meegenomen helaas.
Dakar doet me denken aan Kampala in Oeganda, een grote Afrikaanse stad met veel verkeer en hoge gebouwen. Maar het is ook vriendelijker met kleinere straatjes in het centrum en vooral omringd door veel zee en dus ook veel mooie vergezichten. We gaan naar een eiland voor de kust waar vroeger de slavenhandel bloeide, daar wonen ook veel kunstenaars en er hangt een onmiskenbaar mediterraanse sfeer. Het is een fijne dag ondanks ons aandeel in de slavernij.
Dakar staat bekend om zijn uitgaansleven en daar heb ik ook wat van meegekregen. Op 8 maart trad ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag de Senegalese zangeres Titi op in het Grand Theatre National de Dakar, met veel moeite hebben we daar nog kaartjes voor kunnen vinden. Nou dat was me wat. We stonden om zeven uur in de rij, want het zou om acht uur beginnen. Enorme rijen prachtig uitgedoste vrouwen met blote ruggen en erg hoge hakken en veel make-up stonden er te wachten en misschien 5% mannen. Om 8 uur mochten we naar binnen, maar het begon dus pas om 11 uur! Ik had honger, dorst en niet meer zoveel zin. En toen begon het met een prachtig openingsnummer met goede musici, mooie zangeressen en prachtige decors. De vrouwen in het publiek begonnen meteen te joelen en te dansen en met hun handen en konten te zwaaien. Nou zo ging het dus de hele avond door, onderbroken door grappenmakers en aanbidders die de zangeres toezongen en geld gaven. Om half twee was het ouwe mens moe en gingen we, maar bij de uitgang was het druk met mensen die stonden te wachten tot ze gratis naar binnen mochten.
In Dakar zijn we ook nog op bezoek geweest bij de broer van K die daar toevallig bleek te zijn. Hij is `marabout`, een soort traditionele genezer, hij was gevraagd door een Senegalese familie om bepaalde problemen op te lossen. Hij was blij zijn broer te zien en K kreeg een douche met heilig water van hem cadeau waar hij meteen gebruik van maakte.
En toen gingen we weer terug naar Z met de boot, 15 uur in een stoel want de cabines met bedden waren uitverkocht. Ook dat heb ik overleefd met zelfs een heerlijke cafe au lait en een croissant als ontbijt.
Na de nodige grensovergangen waren we weer terug in good old Gambia.
Ja en wat nu? Ik hoop volgende week nog een paar dagen les te gaan geven in Mansakonko en daarna kom ik naar huis. Langzamerhand begin ik toch wel zin te krijgen om naar huis te gaan. De 24 ste ben ik er weer.
Groeten van Jenny
-
14 Maart 2014 - 00:07
Jan Van Houdt:
Jammer dat je niet veel kan werken Jenny, maar vakantie is ook niet weg lijkt me.
Dat avondje met Titi (heb ik dat wel goed gelezen) had ik ook wel mee willen maken! Ik heb de kaart er maar eens bijgepakt en zag dat de afstand van Z naar Dakar wel 400 km is. Kon je niet per boot?
Als je terugbent kun je natuurlijk ook weer een leuk uitje plannen of was je nog niet op de hoogte van het feit dat de Rolling Stones de hoofdact zijn op Pinkpop?! Veel plezier nog. -
14 Maart 2014 - 04:56
Anja:
Hé Jenny,
Wat een leuk verslag weer. En dat avondje met Titi, echt iets voor jou. Nou ja, had ik ook hééél graag willen meemaken. Foto's ook prachtig. Ben benieuwd of dat weekje lesgeven er nog van komt.
Hier is het lente. Hoop dat het aanhoudt zodat jij hier een goede start krijgt.
Groetjes, Anja
-
17 Maart 2014 - 09:44
Leida:
Hallo Jenny, door je verhalen en de prachtige foto's waarmee je dat ondersteund, heb ik ook een beetje de Afrikaanse sfeer geproefd. Het is jammer voor jou dat er zo weinig terecht is gekomen van je voornemens. Maar ja dat is ook wel weer typisch Afrikaans denk ik.
Het moet een goede ervaring zijn om internationale vrouwendag zo uitbundig in Afrika meet te maken.
Ik wens je een goede reis terug en nog een heel fijne week in Gambia.
Groet Leida.
-
17 Maart 2014 - 14:38
Charlotte:
Mooie foto's en geniet nog van de laatste dagen!
Goede en behouden reis terug en tot gauw.
Groetjes,
Charlotte -
19 Maart 2014 - 21:02
Marij :
hallo Jenny je bent al bijna thuis .Gelukkig is het hier lente.Geweldig verslag van een afrikaans feest!Geniet nog even,Marij -
20 Maart 2014 - 23:50
Miep En Jan:
Hallo Jenny,
Wat een prachtige foto's weer; we kunnen vast een mooie reportage verwachten als je weer thuis bent.
Jammer, dat je niet zoveel hebt kunnen doen als je van plan was (athans wat werken betreft), maar een dergelijke vakantie is toch ook niet niks.
Omdat Magda haar verjaardag niet op 8 februari kon vieren (wegens de mijne) hebben we gisteren met z'n 15-en een heel gezellig etentje gehad bij Monique gehad. We vonden het wel jammer dat jij er weer niet bij kon zijn.
Wij wensen je een hele goede reis terug en hopen je gezond en wel spoedig weer in het Heerlense te mogen begroeten.
Lieve groetjes,
Miep en Jan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
